Χαιρετώ και εξηγούμαι
Σαν νεογέννητο μωρό που είδε για πρώτη φορα το φώς τούτου του κόσμου, νοιώθω αμήχανα κάνοντας τις πρώτες μου σκέψεις για το τι μπορώ να καταφέρω, να κερδίσω, να χάσω ή και να ανακαλύψω μέσα απο την εξωτερίκευση σκέψεων - - - - - - μπλα, μπλα,μπλα.
Μα τι μαλάκας που είμαι , κάθομαι εδώ και μισή ώρα μπροστά απο την οθόνη προσπαθώντας να γεμίσω το πρώτο μου κείμενο με ευκολοέπεπτες προτάσεις και όμορφες λέξεις για να λέω τι ωραία που γράφω στο blog μου. Πρώτο λάθος... πιστέψε με έχω κάνει πολλά απο αυτά. Για να εξηγούμαστε, αφορμή για την δημιουργία αυτού του blog είναι οτι είμαι μόνος μου σε ενα internet cafe στην Ξάνθη γιατί μόλις σήμερα παρουσιάστηκα στην μονάδα με δεύτερη μετάθεση και χωρίς να έχω γνωριστεί ακόμη με τα παιδιά βγήκα μόνος μου. Τα αίτια όμως... 'Οπως οι περισσότεροι που έχουν blog μαζί και εγώ ήρθε η ώρα να εκφράσω τις σκέψεις μου και να καταθέσω τις απόψεις μου σε ένα ευρύτερο πλήθος ανθρώπων που το πιο πιθανό είναι να μην συναντήσω ποτέ. Αυτό μάλλον δείχνει ότι έχω πολλά να πώ, ποιός θέλει να τα ακούσει είναι μάλλον το θέμα. Τελοσπάντων, ευχαριστώ το φίλο μου και συγκατοικό μου για 4.5 χρόνια Μπάμπη (desa) γιατί έχοντας πάνω-κάτω τα ίδια προβλήματα και ανησυχίες με εμένα με προέτρεψε για την δημιουργία αυτου του blog έχοντας κάνει το ίδιο εδώ και 3 μήνες. Μου είπε θα νοιώσω καλύτερα...
Time will tell my good friend xaralampos.

Υ.Γ Δεν πρέπει να φαίνομαι και ενδιαφέρων τύπος για πρώτο post θαρρώ.
Τεσπα, Τεσπα, Τεσπα, εις το επανειδην.