ηλιέλαιο στο γρανάζι

Χαιρετώ και καλωσορίζω τον ομοϊδεάτη στην χαζομάρα και φίλο μου Χαράλαμπο στο κόσμο των ψηφιακών αναρτήσεων ( αριστερή έκφραση εθνικιστή νεοέλληνα υπέρμαχου της καθαρεύουσας... λέμε τώρα). Για όποιον έτυχε από λάθος του ιστού να βρεθεί στο blog μου τους τελευταίους μήνες έχω να πω ότι αρθρογραφώ πλέον σαν πολίτης, ο σπαστός καφές του καψιμί έχει αντικατασταθεί με το γυάλινο ποτήρι των καφετεριών συνοδευόμενο από πανέμορφες παρουσίες σε διπλανά τραπέζια πάντα (αετό πετάμε). Τεσπά, η αλήθεια είναι μια, ζήλεψα από τον φίλο μου τον Χαράλαμπο που έχει και αυτός το δικό του blog πια, είναι και πιο ωραίο από το δικό μου, και συνδυασμό με την συνεχόμενη παρουσία του desa (συγκάτοικος Χαράλαμπος) εδω και 2 χρόνια στον χώρο των blog, του homo-sapiens που με παρότρυνε στην δημιουργία του δικού μου ιστολογίου, πληκτρολογώ αυτή την στιγμή προσπαθώντας να φτάσω τις 120 λέξεις που ζητούσε η έκθεση στο lower (δήθεν humor). Άντε να δούμε αν το ηλιέλαιο είχε τις βαλβολίνες που χρειαζόμασταν για κινήσουμε τον νου. Θα προσπαθήσω να ανεβάσω φωτογραφίες, πρέπει να προβάλω την μούρη μου, ατςςςςςςς.

Το παιδί αρθρογραφώ και κυριολεκτώ στο ασπρόμαυρο φόντο είναι ο επί 4,5 χρόνια συγκάτοικος μου ο desa (ψευδώνυμο Χαράλαμπος). Το παλικάρι με χρωματισμό γλώσσας σε απόχρωση της μπλούζας και επί χρόνια συγκάτοικος στην χαζομάρα είναι ο just Μπάμπης (ψευδώνυμο Χαράλαμπος και αυτός). Τώρα τον τυπά που υπάρχει και στις δύο φωτογραφίες ακόμα προσπαθώ να τον προσδιορίσω...