ρεπορτάζ με σύνορα και αλογοκρισία

Το σκηνικό έχει ήδη στηθεί με κάθε προσοχή στην λεπτομέρεια, ο υπουργός οικονομικών καθισμένος στον καναπέ του ξενοδοχείου που χρησιμοποιήθηκε για την ανάγκη της συνέντευξης ( το ξενοδοχείο ανήκει σε φίλο εφοπλιστή του υπουργού με την επιγραφή τοποθετημένη ακριβώς πίσω από τον ίδιο...) με στάση του σώματος ακριβώς έτσι ώστε συνειρμικά το μυαλό των τηλεθεατών να οδηγείται σε σκέψεις ανθρώπων που δουλεύουν απο το πρωί μέχρι το βράδυ. Το βίντεο ξεκινάει, ένα γρήγορο πλάνο στην είσοδο του σπιτιού του υπουργού καθώς αποχωρεί από το σπίτι πριν ακόμα χαράξει για την "δουλεία" και μετά στο υπουργείο. Με γοργό βήμα κατευθύνεται προς το γραφείο του χαιρετώντας του υπαλλήλους έναν έναν δείχνοντας το φιλικό του πρόσωπο στους τηλεθεατές, έναν πιο προσωπικό χαιρετισμό στην γραμματέα του, συμβασιούχος με την άνοδο του κόμματος στην εξουσία αλλά με προοπτικές μονιμοποίησης λόγω της εξαιρετικής της απόδοσης στο ρόλο τηλεφωνήτριας. Η κάμερα τοποθετημένη σε πλάγια θέση από το γραφείο του υπουργού δείχνει τον ίδιο εν ώρα εργασίας με λυμένη την γραβάτα να πολεμάει τα συμφέροντα και να έρχεται σε σύγκρουση με το κατεστημένο, δυναμώνοντας τον ήχο στην τηλεόραση τον ακούμε να δίνει εντολή να αυξηθούν οι οικονομικές παροχές στις ασθενέστερες ομάδες. Λίγα πλάνα ακόμα από τα συμβούλια μαζί με τους διευθυντές των τμημάτων ( πρόσφατα προσληφθείς και αυτοί μετά από χρόνια στην βιοπάλη ) και το πλάνο ανοίγει σιγά σιγά δείχνοντας το υπουργό με σφιγμένα τα χείλη και κουνώντας το κεφάλι ελαφρά πάνω κάτω να συμμερίζεται τον καθημερινό του αγώνα. Ο λόγος στον δημοσιογράφο και η πρώτη ερώτηση μας δίνει κατευθείαν αυτό που όλοι θέλαμε να μάθουμε. "Κύριε υπουργέ μου πόσο δύσκολο είναι για έναν άνθρωπο να είναι υπουργός οικονομικών στην σημερινή εποχή;" απάντηση "Χαίρομαι που ρωτάτε ευθέως και θα σας απαντήσω, εξαιρετικά δύσκολη πρέπει να ομολογήσω, παρόλο που ήταν επιλογή μου και δεν μετανιώνω, οι σημερινές απαιτήσεις
διαρκώς αυξάνονται προς το πρόσωπο μου αλλά είμαι έτοιμος μέσα από διαρκή και έντονη εργασία να βοηθήσω έτσι ώστε το κοινωνικό σύνολο να απολαμβάνει οφέλη τα οποία συναντώνται μέσα σε μία εύρωστη οικονομία". "Κύριε υπουργέ θα ήθελα να μου αναφέρεται
αυτά που έχετε πετύχει στο χρονικό διάστημα της θητείας σας" απάντηση "Ευχαριστώ για
την ευκαιρία που δίνει η ερώτηση σας, θα σας πω ευθύς αμέσως ότι η αύξηση του ελάχιστου μισθού αλλά και οι μείωση των εισφορών προς το κράτος των ασθενέστερων ομάδων του κοινωνικού συνόλου είναι ένα μικρό μέρος του έργου του οποίου έχει εκτελεστεί". Μετά από ερωτήσεις που διαφωτίζουν την υπάρχουσα κατάσταση στα οικονομικά στοιχεία της χώρας και με συνεχή επίθεση αναφορών στους προβληματισμούς των πολιτών η συζήτηση κλείνει με ένα εγκάρδιο χαιρετισμό του δημοσιογράφου προς τον υπουργό. Επιστρέφοντας μόνος πια μπροστά στην κάμερα ο δημοσιογράφος τονίζει τα θετικά στοιχεία της συνέντευξης και μας αφήνει με το αίσθημα της αισιοδοξίας δείχνοντας πλάνα από το σπίτι του υπουργού, που μετά από κάθε κουραστική ημέρα γυρνάει στην οικογένεια του έτοιμος για ανταλλάξει χαμόγελα πάνω από το γεμάτο τραπέζι έτοιμο για το βραδινό δείπνο. Το σκηνικό αυτό θα ήταν ειδυλλιακό για την κρατική τηλεόραση και στην θέση του δημοσιογράφου θα μπορούσε να ήταν ο κύριος Κούλογλου ενώ στην θέση του υπουργού ο κύριος Αλογοσκούφης. Ευτυχώς όμως που στην δημοσιογραφική του πορεία δεν ήταν ποτέ μαριονέτα κανενός κόμματος ο κύριος Κούλογλου. Αυτή την φορά όμως τέθηκε ενάντια στην δημοσιογραφική ακεραιότητα και ελευθερία λόγου την οποία προβάλει μέσω της κυβέρνησης ο κύριος Ρουσόπουλος και τέθηκε εκτός της ΕΡΤ. Οι δικές μας ερωτήσεις δεν θα έχουν απάντηση και το σκηνικό που διαμορφώνεται μόνο ειδυλλιακό δεν μπορεί να χαρακτηριστεί.

Υ.Γ Την τελευταία φορά που το κεφάλι μου ξύθηκε, ρώτησα να μάθω ποιος είναι ο κατώτατος μισθός και πήρα απάντηση "πεντακόσια εβδομηντα πέντε γιούρο", το έγραψα έτσι για να φαίνονται πολλά, μπορεί να μου πει κανείς πόσα αργύρια είναι τώρα ο μισθός πείνας;;;